We blikken vooruit op de 51e Gouden Spike met Ko Pronk, de coördinator van het medisch team. Hij vertelt over de rol die hij al een jaar of veertien vervult en die net als het evenement steeds professioneler wordt.
Hoe ben je bij de Gouden Spike betrokken geraakt?
‘Bij mijn aanstelling als sportmasseur van Leiden Atletiek was de aanwezigheid tijdens grote wedstrijden inbegrepen. De eerste keer keek ik mijn ogen uit bij de Gouden Spike. De wedstrijd was zeker niet kleinschalig, maar ik was behoorlijk nieuw en was me niet zo bewust van de reputatie van het evenement. Ik maakte deel uit van een klein sportmedisch team en richtte mij puur op de sportmassage.’
Hoe omschrijf je jouw rol?
‘In de loop der jaren kreeg ik steeds meer taken toebedeeld. Om te beginnen werkte ons massageteam tijdens de Gouden Spike nauw samen met EHBO’ers. Toen mij werd gevraagd om die ploeg te versterken heb ik mijn contacten bij de plaatselijke EHBO in mijn woonplaats Noordwijkerhout aangeboord. Nadat Roel van Opdorp was gestopt als coördinator, volgde ik hem op. Dat beschouwde ik als een eer, maar ook als een grote verantwoordelijkheid. Vervolgens kreeg ik steeds meer op mijn bordje, zoals de begeleiding van de dopingcontroles. Zo kwam ik in contact met landelijk bekende experts als sportarts Peter Vergouwen. Hij vroeg mij soms de oren van het hoofd, maar dat heeft mijn inzicht in dopingregels ook enorm vergroot.’
Hoe bereid jij je voor op de Gouden Spike?
‘Vanaf februari ben ik al bezig om het medisch team rond te krijgen. Toen ik nog werkte, moest ik alle mailtjes en telefoontjes in de avonduren afhandelen. Gelukkig heb ik een uitgebreid netwerk. Ook schroom ik niet om mensen op de massagetafel te vragen of zij willen helpen bij de Gouden Spike. Overigens kan ik niet bij iedereen terecht om bijvoorbeeld atleten naar de dopingcontroles te begeleiden. Volgens de regels moeten begeleiders namelijk 16 jaar of ouder zijn. Daar houden we ons strikt aan.’
Wat doe je op de wedstrijddag zelf?
‘Het handwerk van de sportmasseur laat ik tegenwoordig aan collega’s over. Ik zie er op toe dat alles loopt en iedereen zijn of haar taak uitvoert. De Gouden Spike is inmiddels zo groot en professioneel geworden, dat het allang geen clubwedstrijd meer is. Door contacten die ik tijdens NK’s in Amsterdam heb opgedaan en met de dopingcontroleurs ken ik ook veel functionarissen buiten Leiden. Ondanks de spanning op de wedstrijddag verloopt de onderlinge communicatie soepel, ook al wordt een dopingcontroleur nooit je vriend. Wel vind ik het goed dat er controles zijn, ook naar buitenlandse deelnemers toe. Grote dopingovertredingen tijdens de Gouden Spike heb ik gelukkig nooit meegemaakt. Hoogstens kan een atleet niet meteen een plasje inleveren, maar dan moet de begeleider wat langer in de buurt blijven.’
Wat spreekt jou aan bij de Gouden Spike?
‘Vooropgesteld dat ik doorgaans weinig van de wedstrijd zelf kan zien, geniet ik van de duidelijke aanpak. Dankzij organisatoren als Norbert Groenewegen en Jan Kortekaas weten alle medewerkers waar zij aan toe zijn. Toen ons medisch team bijvoorbeeld niet meer in het bijgebouw paste, werden er tenten of zelfs een camper op het veld geregeld zodat we onze taken goed konden uitvoeren. In coronatijd was de Woutertje Pieterse-school een geschikte werkplek.’
Hoe lang zien we jou nog bij de Gouden Spike?
‘Dit jaar ben ik voor het laatst actief als coördinator. Ik wil daarna wat meer tijd thuis kunnen doorbrengen. Maar bij de 52ste Gouden Spike schuif ik ongetwijfeld weer aan als vrijwilliger. Of het nu is als sportmasseur of als functionaris bij de dopingcontrole, ik ben er graag bij. De Gouden Spike behoort tot mijn leukste ervaringen in de atletiek. Ik ben er bovendien heel wat wijzer door geworden.’
N.B. Je kunt je nog aanmelden via vrijwilligers@goudenspike.nl