Op een ‘behoorlijk pittige sintelbaan’ won Wijnand Bladt in 1966 de Gouden Spike met een prachtige 800 meter race. Sindsdien komt hij bijna elk jaar kijken. ‘Je ontmoet er trouwe kennissen en vrienden.’
De winter voor de Gouden Spike had Bladt, van V<C (het huidige Haag Atletiek), behoorlijk goed getraind, en al een paar goede wedstrijden gelopen. ‘Ik was toen 19 jaar en ingeschreven voor de juniorenrace op de 800 meter. Al gauw liep ik weg van het veld en moest ik het in mijn eentje doen. Met 1.53.6 was ik sneller dan de winnaar bij de seniorenrace. Ik gok dat dat een van de redenen was waarom ik de Gouden Spike van de jury kreeg.’ De trofee heeft hij altijd bewaard. ‘Hij staat hier thuis op een boekenplank.’
Racefiets
Hardlopen doet de 76-jarige Bladt niet meer, tegenwoordig zit hij liever op een racefiets. ‘Je komt er een stuk verder mee en het is minder intensief dan hardlopen. Achttien versnellingen, dat trapt wel lekker weg.’ Toch is hij nog met hardlopen bezig. Tot en met 2017 gaf hij hardlooptrainingen aan een groep en ook nu nog traint hij een triatlete. ‘Ik ben altijd fysiotherapeut geweest en zij vroeg of ik haar wil blijven doorbehandelen en training wil blijven geven. Dat is heel leuk om nog te doen.’
In de afgelopen vijftig jaar is Bladt bij bijna elke Gouden Spike wedstrijd geweest. ‘Tijdens de coronajaren mocht er geen publiek bij zijn, toen had ik bijna de neiging om te bellen om te vragen of ik toch mocht komen. Het is gewoon een hele leuke wedstrijd, waar je trouwe kennissen en vrienden ontmoet. Vorig jaar was ook wel speciaal, want toen werkte mijn kleinzoon voor het eerst als jurylid mee bij de tijdwaarneming. Helaas kan ik dit jaar niet komen, omdat ik met vakantie ben. Het is toch altijd een beetje een apart gevoel als ik de Gouden Spike mis.’
Foto: Wijnand Bladt met de Gouden Spike. (Foto: Nieuwe Leidsche Courant)